کانال تلگرامی بهمئی الیمایی
نانپزی و خوراكیهای لرهای بهمئی
ن در ایل بهمئی پخت نان را به عهده دارند و نانپز هر خانواده و سیاهچادر ن همان سیاهچادرو خانوادهاند. مگر در خانوادههای خانها و خانزادگان كه نان آنها را ن خدمتكار میپزند. تنور نانپزی بهمئی ساده است و آن چالهیی است كه درون چادر یا كپر» یا تو» كنده شده. دور تنور سه پارچه سنگ میچینند تا ساج نان را روی آن بگذارند. این سنگها را كُچَكُ» مینامند. ابزار كار نانپزان تَوكَ» و تیر» و تاو» و سفر» است. توك» تختهیی است تخت و هموار و پایهدار كه چانه خمیر را روی آن باز و تنك می كنند. تیر» نورد یا وردنه نانپزان است. ن با تیر چانه خمیر را تنك و نازك میكنند. تاو» همان تاوه یا ساج است كه نانها روی آن سرخ و پخته میشود. سفره» دستبافی است از پشم گوسفند با موی بز كه چانههای خمیر روی آن چیده میشود. نانهای بهمئی از آرد گندم و آرد بلوط است. نامیترین و همگانیترین آنها نان تیری» و بلبل» و تَبْدوُن» و كلگ» و بَرْكو» است. تیری» نانی است گرد و نازك و مانند نان لواش تهرانی. بلبل» نانی است گرد، و ستبرتر از نان تیری. تبدون» یا تافتون نانی گرد و كلفت است.روی تبدون را پس از پخته شدن روغن سرخ شده میمالند و شكر میپاشند. كلگ» نانی است كه از آرد بلوط پخته میشود و رنگش تیره و سیاه است. بركو» نانی است گرد و كوچك و ستبر. همگانیترن نان خورشهای بهمئی شیر و برنج»، دووا» ( آش دوغ)، ریچال» ( برانی)، كلهجوش»، ( دوغ پخته با روغن و پیاز و تخممرغ)، كلگ گوشت» ( آبگوشت با ( آشدوغ)، ریچال» ( برانی)، كلهجوش» ( دوغ پخته ترید نان بلوط)، لیوی» ( آغوز پخته و سفت شده)، هُرَّ» ( آش جو) و گیوین» ( آش گندم) میباشد. دکتر علی بلوکباشی در مقاله معروف ایل بهمئی.
وبلاگ رسمی بهمئی الیمایی:
درباره این سایت